Είσαι η ανατολή μου το γέλιο μου
και η ζωή μου… που πας;
Κάποτε τα μάτια σου φωνάζαν σ’ αγαπώ
ήταν αλήθεια το ξέρω αυτό
και τώρα σε θέλω μα δε μπορώ
Μα τι λέω η τρελή...το ένα που φταίει
είναι που τότε ήμουν δειλή
μα τι λέω η τρελή σου ρίχνω ευθύνες
γιατί δεν ήσουν εκεί…
Μπορούσαμε μα δεν τολμήσαμε
τι λίγο αγαπήσαμε…
Είσαι το δάκρυ μου και με τη σκέψη μου
προσπαθώ να δω πως θα ήμασταν
προτού το χωρισμό
χωρίς εγωισμό!
Μα τι λέω η τρελή...το ένα που φταίει
είναι που τότε ήμουν δειλή
μα τι λέω η τρελή σου ρίχνω ευθύνες
γιατί δεν ήσουν εκεί…
Μπορούσαμε μα δεν τολμήσαμε
τι λίγο αγαπήσαμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου