ΤΟ ΧΑΡΤΑΚΙ

Εκείνο το μικρό χαρτάκι

γκρέμισε αμέσως την ψυχή μου

εκείνο το μικρό χαρτάκι

άλλαξε τα πάντα στη ζωή μου…

Μπορεί και για καλό, πάντως η μοίρα

άλλα είχε γραμμένα…

ένα όνομα κι ένα τηλέφωνο στην τσέπη σου κρυμμένα…

Έτσι έμαθα για εκείνη, λάθος μέρα, λάθος ώρα

και μου κόπηκε η φόρα για όσα ήθελα να πω…

να σου ανοίξω την καρδιά μου, για πρώτη φορά,

τόσα χρόνια μετά!

Ίσως βρήκα το χαρτάκι για να ζούμε χωριστά…

Ένα τόσο δα χαρτάκι

πάγωσε τα όνειρά μου, μού κοψε και τον αέρα

ένα τόσο δα χαρτάκι

έγινε βάρος στην καρδιά μου από εκείνη τη μέρα…

Μπορεί και για καλό, πάντως η μοίρα

άλλα είχε γραμμένα…

ένα όνομα κι ένα τηλέφωνο στην τσέπη σου κρυμμένα…

Έτσι έμαθα για εκείνη, λάθος μέρα, λάθος ώρα

και μου κόπηκε η φόρα για όσα ήθελα να πω…

να σου ανοίξω την καρδιά μου, για πρώτη φορά,

τόσα χρόνια μετά!

Ίσως βρήκα το χαρτάκι για να ζούμε χωριστά…

Δε σου είπα σ’ αγαπάω

δε σου είπα μείνε εδώ

δε σου είπα ξενυχτάω

δε σου είπα σε ποθώ!!

ΙΣΩΣ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Η ψυχή δεν έχει χαριστεί ποτέ σε κανέναν

κι αν το κορμί τριγυρνά, όλα είναι μισά χωρίς εσένα.

Ίσως να φτάνει μόνο η αγάπη μου… και για τους δύο

ίσως να μπορεί να καλύψει το χρόνο η αγάπη μου… και για τους δύο!

Η καρδιά που χτυπάει κρύβει μόνο τη μορφή σου

το μυαλό ψάχνει λύση μα ακούει μόνο τη φωνή σου.

Ίσως να φτάνει μόνο η αγάπη μου… και για τους δύο

ίσως να μπορεί να καλύψει το χρόνο η αγάπη μου… και για τους δύο!

Ζήσε στιγμές κάνε ότι λέει η καρδιά σου

γέλα όσο θες άκου μόνο τα αισθήματά σου!

ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ

Πως πονάω που δεν πήρα ποτέ την αγάπη σου,

πως πονάω γιατί ξέρω πως άξιζα ένα δάκρυ σου…

Ήταν η απόσταση… ήτανε πολλά μαζί,

ήταν ο εγωισμός… ήτανε κι ο χρόνος εχθρός.

Πως πονάω που δεν έσφιξα ποτέ το κορμί σου,

πως πονάω που δεν ξέρω τη γεύση απ’ το φιλί σου…

Ήταν η απόσταση… ήτανε πολλά μαζί,

ήταν ο εγωισμός… ήτανε κι ο χρόνος εχθρός.

Ελπίζω μια μέρα να μάθεις για την αγάπη μου

ελπίζω μια μέρα… αγάπη μου!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΝΕΙΣ;

Το ταξίδι είναι μικρό ας το κάνουμε ωραίο

το δρομάκι είναι στενό να προχωρήσω λέω…

Όλοι μιλάνε για την κρίση, μες την Ελλάδα

σ’ όλη τη γη μόνο η κρίση…

για την αγάπη κανείς; για την αγάπη κανείς θα μιλήσει;

Εμείς το κάναμε το χρήμα… για καλό!!!

εεε ξυπνάτε το ταξίδι είναι μικρό!!!

Και τι έχει σημασία τελικά

όταν ο ήλιος θα δύσει τότε θα καταλάβετε την αγάπη

όταν δε θα μείνει τίποτα από αγαθά

η αγάπη θα σας φωνάζει πως είναι αργά

και η ζωή θα γελάει ειρωνικά!!

Το ταξίδι είναι μικρό ας το κάνουμε ωραίο

το δρομάκι είναι στενό να προχωρήσω λέω…

ΕΥΤΥΧΩΣ

Οι δυο μας κάτω απ’ τη βροχή με μια ψυχή…

δε σταματάω να σου φωνάζω… σ’ αγαπάω!!

Πάλι ξυπνάω ιδρωμένη η εικόνα άξαφνα φεύγει..

όνειρο ήτανε ξανά… ένα απ’ τα πολλά…

μα ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά!

Τα δυο κορμιά ενωμένα στην αμμουδιά…

μέσα στο πάθος και τα φιλιά έχουν ζωή

Μα πάλι ξυπνάω ξαφνικά χάνεται η θάλασσα κι η αμμουδιά

όνειρο ήτανε ξανά… ένα απ’ τα πολλά…

μα ευτυχώς που υπάρχουν κι αυτά!

AKOY

Θέλω να σου πω πολλά αρκεί ν’ ακούσεις την καρδιά μου

γίνε ένα με το χτύπο της ακούς;

Πιο πολύ κι απ’ το πολύ, θέλω να σε δω πολύ

πιο πολύ κι απ’ το πολύ θέλω μαζί σου μια μόνο στιγμή

γίνε ένα με το χτύπο της ακούς;

Τότε νόμιζα ένας χρόνος ήτανε πάρα πολύ

τώρα άκου την καρδιά σου κι εσύ

γίνε ένα με το χτύπο της ακούς;

Πιο πολύ κι απ’ το πολύ, θέλω να σε δω πολύ

πιο πολύ κι απ’ το πολύ θέλω μαζί σου μια μόνο στιγμή

γίνε ένα με το χτύπο της ακούς;

Φτερουγίζω κοντά σου στου Μορφέα την αγκαλιά

ακούω κι εγώ την καρδιά… ακούς;

ΤΙΠΟΤΑ

Μακάρι να μπορούσαν να εξαφανιστούν όλα όσα ένοιωσα!

Μακάρι να αδιαφορούσα, σ’ άλλο σταθμό να σταματούσα…

Δεν έχω να θυμάμαι τίποτα καλό

δεν έχω να θυμάμαι τίποτα κακό

κι αυτό είναι χειρότερο…

Μακάρι να είχαν γίνει πολλά να ‘χω κάτι να σκέφτομαι…

Μακάρι να το μετάνιωνα μετά κι η φυγή ας με μαχαίρωνε!

Δεν έχω να θυμάμαι τίποτα καλό

δεν έχω να θυμάμαι τίποτα κακό

κι αυτό είναι χειρότερο…

Ας είχε ένα λόγο να υπάρχει η πίκρα

να μη νοιώθω πως είμαι τρελή

να αγαπώ μια σκιά, να αγαπώ ένα όνειρο

να αγαπώ ένα τίποτα…. τίποτα καλό τίποτα κακό…

ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Κι αν το σώμα αλλάζει και φεύγουν τα νιάτα σιγά-σιγά

κι αν τα μάτια δε βλέπουν άλλο πια καθαρά…

Το μυαλό σε ζητάει, μα δε μπορεί να κάνει πολλά,

η καρδιά σου μιλάει μα δε την ακούς καθαρά…

Κι αν τώρα δε θέλω ή δεν τολμώ να αφήσω όσα ζω

κι αν η λογική με πονάει, την ακολουθώ!

Το μυαλό σε ζητάει, μα δε μπορεί να κάνει πολλά,

η καρδιά σου μιλάει μα δε την ακούς καθαρά…

Ίσως αν ήθελες να δεις, ίσως αν μ’ αγαπούσες

να είχες κάτι να πεις!

ΤΟΤΕ

Τότε έφυγες σαν να ‘ταν παιχνίδι

τότε έλεγα μπα δεν αξίζει

ότι νοιώθαμε απλώς σκουπίδι…

Και για σένα δεν ξέρω, ούτε ρωτώ

μα ο χρόνος στενεύει, σε συμπληγάδες με σέρνει

πριν το τέλος σου λέω σ’ αγαπώ

άλλο πλέον να το κρύβω δε μπορώ…

Τα μαλλιά κι αν ασπρίσαν

δε με νοιάζουν αυτά,

δεν αγάπησα όψη μόνο καρδιά…

Και για σένα δεν ξέρω, ούτε ρωτώ

μα ο χρόνος στενεύει, σε συμπληγάδες με σέρνει

πριν το τέλος σου λέω σ’ αγαπώ

άλλο πλέον να το κρύβω δε μπορώ…

Ένα χάδι σου να ‘χα, ένα βλέμμα μονάχα

μία μόνο ευκαιρία, πέντε λόγια να πω…

και ας μη σε ‘χω ποτέ μου… ας μη σε ξαναδώ!

ΜΗ

Ήταν μια λάθος στιγμή, τότε διάλεξα απλά τη φυγή.

Δε την άκουσα Θεέ μου μες τα στήθη βαθιά

την καρδιά που χτυπούσε για εκείνον τρελά…

Και μου φώναζε ΜΗ,

μη το κάνεις… λέξη μην πεις…

θα μένω μισή για όσο ζεις

κλείσε το στόμα εκλιπαρούσε…

κλείσε το στόμα και μη το λες,

ότι έγινε, ήταν ‘’εχθές’’!

Ήταν μια λάθος στιγμή, τότε που άλλαξε ο νους την ψυχή.

Κι καρδιά που ζητούσε του μυαλού εντολή…

δε την άκουγα τότε η τρελή!

Και μου φώναζε ΜΗ,

μη το κάνεις… λέξη μην πεις…

θα μένω μισή για όσο ζεις

κλείσε το στόμα εκλιπαρούσε…

κλείσε το στόμα και μη το λες,

ότι έγινε, ήταν ‘’εχθές’’!

ΕΣΥ ΜΟΥ ΦΤΑΙΣ

Εσύ μου φταις που δεν κατάλαβες ποτέ

τι σου ‘χω δώσει… και την ψυχή που έχεις προδώσει!

Εσύ μου φταις… πόσο με πόνεσες

δεν έχεις νοιώσει… ναι!!! πόσο φταις!

Εσύ μου φταις που η σχέση μας διαλύθηκε στο χτες

τώρα τι θες άδικα κλαις!

Εσύ μου φταις… πόσο με πόνεσες

δεν έχεις νοιώσει… ναι!!! πόσο φταις!

Την καρδιά δε την άγγιξες, τη φωτιά δε την είδες

την αγάπη την πέταξες στην καταιγίδα!! Φταις!!

ΜΟΝΟ ΤΑ ΠΑΛΙΑ

Όσα όνειρα και να γεμίσει το σαλόνι

όσο κι αν φαίνονται σαν αίμα μες το χιόνι,

όσες οι λέξεις πάνω στο χαρτί απλωμένες,

τόσες οι νύχτες οι ξενυχτισμένες!

Τίποτα δε θ’ άλλαζα απ’ όλα αυτά, όσο κι αν

ώρες-ώρες πονάνε βαθιά!

Τίποτα απ’ το τώρα δε θ’ ακουμπούσα,

μόνο τα παλιά θα πείραζα αν θα μπορούσα

μόνο τα παλιά…

Πράξεις που δε γίνανε λόγια που ξεφύγανε

μόνο τα παλιά… μόνο τα παλιά!

Όσο κι αν σε σκέφτομαι, όλο και πιο πολύ

όσο κι αν ο χρόνος που περνάει, δε γιατρεύει την πληγή,

όσο κι αν δε βρίσκω τρόπο να στο πω,

τόσο θα ξέρω πως πάντα θα σε αγαπώ!

Τίποτα δε θ’ άλλαζα απ’ όλα αυτά, όσο κι αν

ώρες-ώρες πονάνε βαθιά… Φαντάσματα απ’  τα παλιά!!

ΕΧΩ ΜΑΘΕΙ ΝΑ ΖΩ ΕΤΣΙ

Έχω μάθει να ζω κάπως έτσι

μες του μυαλού τα συρτάρια τι να χωρέσει..

Έχω μάθει να ζω κάπως έτσι να πετάω τις νύχτες χαμηλά,

μήπως και κάποιο όνειρό σου μ’ επιλέξει…

Έχω μάθει να ζω κάπως έτσι…

η καρδιά δεν ξέρω πόσο θ’ αντέξει.

Έχω μάθει να ζω κάπως έτσι

μα νομίζω θα βρέξει…

Έχω μάθει να ζω κάπως έτσι να ελπίζω μια μέρα

να μάθεις πόσο μ’ έχεις σημαδέψει!

Έχω μάθει να ζω κάπως έτσι

να ξέρω τη λέξη ‘’πονέσει’’…

Έχω μάθει να ζω κάπως έτσι…

η καρδιά δεν ξέρω πόσο θ’ αντέξει.

Έχω μάθει να ζω κάπως έτσι

μα νομίζω θα βρέξει… Έχω μάθει;

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ

Μια μελαγχολία γλυκιά παρέα μου κάνει καθημερινά!

Τη βλέπω στα μάτια μου μες τον καθρέφτη,

τη νοιώθω στην ανάσα μου σαν πέσει η βραδιά.

Και ‘κει που λέω θα μου σαλέψει, δεν πάει άλλο θα τρελαθώ

έρχεσαι εσύ αγαπημένη μου μορφή

όπως σε θυμάμαι όταν ήσουν παιδί.

Αχ μείνε εδώ σου φωνάζω… και ξυπνάω απ’ τη δική μου φωνή

το δάκρυ κυλάει λυτρωτικό, η καρδιά μου ξεσπάει που είσαι απών!

Μελαγχολία γλυκιά παρέα μου κάνεις καθημερινά

τι σ’ έχει φέρει το ξέρω, μα είναι αργά

τι κάνει το γέλιο ιστορία παλιά… το ξέρω το ξέρω καλά!

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΟΜΜΑΤΙ

Χαμένη αγάπη της ψυχής μου κομμάτι

καμένο χαρτί το δικό μας μαζί…

Χαμένοι στο χρόνο χωρίς γυρισμό,

χαμένοι στα λόγια, τον εγωισμό!!

Ακόμα και τώρα που ζούμε μακριά,

που δε βλέπω τα μάτια που δεν ακούω την καρδιά,

σ’ έχω μαζί μου δεμένο σφιχτά

κρυφό γιατρικό μου και δηλητήριο μου!

Χαμένη αγάπη της ψυχής μου κομμάτι

αν κάτι πονάει βαθιά,

είναι που δεν έχω να θυμάμαι πολλά…

Χαμένοι στα λόγια τον εγωισμό

αργά στο λέω, σ’ αγαπώ!!

Ακόμα και τώρα που ζούμε μακριά,

που δε βλέπω τα μάτια που δεν ακούω την καρδιά,

σ’ έχω μαζί μου δεμένο σφιχτά

κρυφό γιατρικό μου και δηλητήριο μου!

Ζω στης αγάπης το μονοπάτι το νοερό,

σε λαβύρινθο χάθηκα μες το μυαλό,

παντού σε ψάχνω… ουτοπικό….

Της αγάπης κομμάτι…. ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ!!

ΤΑ ΞΕΝΑ

Το τζάμι θόλωσε μες το σκοτάδι,

ομίχλη έπιασε στον πηγεμό…

Ξημέρωσε σε άλλο τόπο,

βγήκε ο ήλιος που ήταν γνωστός… μόνο αυτός!

Ξένα τα πάντα ίδια η καρδιά,

μπορεί να χάθηκε, μα όμως χτυπά!

Όσο κι αν ψάξω, δε θα σε βρω,

τα ξένα γίναν ο τόπος που ζω.

Ίσως βολεύτηκα δεν ξέρω πια

αν θέλω να φύγω σαν τα πουλιά…

Ίσως φοβάμαι, να είναι αργά…

σε ‘κείνο το μέρος απ’ τα παλιά

ίσως να νοιώθω σαν ξένη πια!

Η ζωή είναι εδώ, ο χρόνος κυλά…

η ευτυχία κοιτά.  Χαμογελά;;;

ΑΝ ΤΑ ΛΑΘΗ ΑΛΛΑΖΑΝ

Ανοίγω την τηλεόραση να παίζει,

αδιάφορα κοιτώ με το ένα χέρι στο τραπέζι…

Αν τα λάθη αλλάζαν ξαφνικά, με μια λέξη,

με μια σκέψη, μ’ ένα δάκρυ, έτσι απλά.

Αν τα λάθη αλλάζαν ξαφνικά, τα λάθος λόγια,

τις λάθος πράξεις, τα λάθος φιλιά, έτσι απλά.

Ίσως τότε να μην ήταν αργά…

Τι πάει τη διάθεση στον πάτο, το ίδιο έργο κάθε Σαββάτο

η ίδια θλίψη μες την καρδιά κάθε βραδιά…

Αν τα λάθη αλλάζαν ξαφνικά, με μια λέξη,

με μια σκέψη, μ’ ένα δάκρυ, έτσι απλά.

Αν τα λάθη αλλάζαν ξαφνικά, τα λάθος λόγια,

τις λάθος πράξεις, τα λάθος φιλιά, έτσι απλά.

Ίσως τότε να μην ήταν αργά…

ΤΟ ΕΙΣΙΤΗΡΙΟ

Το καράβι ίσα που φαίνεται στο βάθος

και το μυαλό μου πάλι αρμενίζει με πάθος

Το εισιτήριο ψάχνω το μαγικό

που γυρίζει το χρόνο στης μνήμης το σταθμό.

Εκεί γυρίζω να σε δω έστω για ένα λεπτό!!

Το περιστέρι χάθηκε στον ουρανό

κοιτάζω για ένα αστέρι που πέφτει να ευχηθώ…

Το εισιτήριο ψάχνω το μαγικό

που γυρίζει το χρόνο στης μνήμης το σταθμό.

Εκεί γυρίζω να σε δω έστω για ένα λεπτό!!

ΔΙΑΛΛΕΙΜΑ

Ότι κι αν γίνει να ξέρεις σε λάτρεψα

μόνο μαζί σου βρήκα ηρεμία

μα είσαι διάλλειμα μες τη ζωή μου όσο

κι αν θέλω να μείνεις πολύ!!

Όμως κανέναν δεν παρακαλάω

με κυριεύει ο εγωισμός

ακόμη κι αν χάσω και σένα

είναι πιο πάνω ο εγωισμός

και δεν παρακαλάω ούτε εσένα

κομμάτια ας γίνουν τα φρένα!!

Τώρα συντρίμμια μαζεύω

και ζω μακριά απ’ τα χάδια σου

γιατί ήσουν διάλλειμα

κι ας ήθελα να μείνεις πολύ!

Όμως κανέναν δεν παρακαλάω

με κυριεύει ο εγωισμός

ακόμη κι αν χάσω και σένα

είναι πιο πάνω ο εγωισμός

και δεν παρακαλάω ούτε εσένα

κομμάτια ας γίνουν τα φρένα!!

ΠΟΣΟ ΛΙΓΟ

Πόσο λίγο έχεις κρατήσει, δε το πιστεύω αυτό

πόσο λίγο τι κρίμα μύθος ήσουν δυστυχώς…

Ήρωας υποκρισίας έγινες κι εσύ,

τι κι αν είχα πάψει να πιστεύω σε αληθινή μορφή

τι κι αν είχα πάψει να πιστεύω πόνεσα πολύ.

Τώρα λέω δεν έχεις υπάρξει ποτέ στη ζωή μου

ένα χρόνο στα όνειρα ποτέ στην ψυχή μου…

Πόσο λίγα τα χάδια σου με ημερομηνία λήξης

πόσο λίγο θα σου πω έγινες μηδενικό…

Ήρωας υποκρισίας έγινες κι εσύ,

τι κι αν είχα πάψει να πιστεύω σε αληθινή μορφή

τι κι αν είχα πάψει να πιστεύω πόνεσα πολύ.

Τώρα λέω δεν έχεις υπάρξει ποτέ στη ζωή μου

ένα χρόνο στα όνειρα ποτέ στην ψυχή μου…

ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ

Ήταν ξένος με άγγιξε

τα κατάλαβε όλα με μάγεψε

μα δε μπορώ άλλο εγώ,

δε θέλω να είμαι εδώ!

Να γινόταν να φύγω μακριά…

να μη γνωρίζω κανέναν,

να μη μιλάω σε κανέναν,

να μην πονάω από κανέναν

να γινόταν να φύγω μακριά…

Ήταν βράδυ και χάθηκα,

με φυσούσε ο βοριάς και μαράθηκα

μα δε μπορώ άλλο εγώ,

δε θέλω να είμαι εδώ!

Να γινόταν να φύγω μακριά…

να μη γνωρίζω κανέναν,

να μη μιλάω σε κανέναν,

να μην πονάω από κανέναν

να γινόταν να φύγω μακριά…

MESSAGE

This is a message for you

this is a message for me

this is a message for all

who leave in this word

Είμαστε όλοι τυφλοί we are blind to see

ότι η Γη μας πεθαίνει our planet is dying

και που είμαστε εμείς;

We are looking the light not the fire inside

we are looking for gold and not for real hold!

Κυνηγάμε το χρήμα που μας έκανε θύμα

κυνηγάμε τη δόξα όλοι έχουμε λόξα!

I don’t care for euro’s

I don’t care for yen’s

I don’t care for dollars

πιο παλιά αν θες δραχμές

There are coins nothing more

don’t have heart don’t give love…

What is love?

Stop the wars, stop the killings

stop to hate, stop bad feelings!

Leave for life, leave for sun

leave for you, give some love…

What is love?

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Το φεγγάρι κρυμμένο στα σύννεφα

μα ο αέρας φυσάει ζεστός

και η πόλη ακούει τα παράπονα

που της λέει ο ουρανός…

Και τις σκέψεις τυλίγουν τα κύματα

και ο χρόνος φαντάζει μικρός

Το μυαλό μου να λύνει τα αινίγματα

που του άφησε πριν ο καιρός.

Το φεγγάρι κρυμμένο στα σύννεφα

μα ο κόσμος περνάει βιαστικός

και το μόνο που αφήνει διλήμματα

για το λόγο που λείπει αυτός…

Και τις σκέψεις τυλίγουν τα κύματα

και ο χρόνος φαντάζει μικρός

Το μυαλό μου να λύνει τα αινίγματα

που του άφησε πριν ο καιρός.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Κάθε μέρα πιο πολύ κάθε χρόνο μια ζωή

σε ζητώ απεγνωσμένα και δε ζω χωρίς εσένα

έγινες πλέον συνήθεια μα η ψυχή μου είναι μισή

απ’ τη μέρα που σε είδα δε σε ξέχασα στιγμή…

Αν είναι αυτό αγάπη αχ δε θέλω να ξανάρθει

αν είναι έτσι η ζωή αχ ας φύγει ας χαθεί…

Δε μ’ αρέσει ν’ αγαπάω χωρίς πάθος δυνατό

δε μ’ αρέσει η ζωή αν δεν είμαστε μαζί!

Είσαι εσύ για μένα όλα, όλα δίχως τελειωμό,

είσαι εκείνο το ταξίδι που δεν έχει γυρισμό

κάθε μέρα πιο πολύ κάθε χρόνο μια ζωή

η καρδιά μου σου ανήκει και το ξέρει η σιωπή…

Αν είναι αυτό αγάπη αχ δε θέλω να ξανάρθει

αν είναι έτσι η ζωή αχ ας φύγει ας χαθεί…

Δε μ’ αρέσει ν’ αγαπάω χωρίς πάθος δυνατό

δε μ’ αρέσει η ζωή αν δεν είμαστε μαζί!

ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ

Αν είχα μία χρονομηχανή να ταξιδέψω θα γύρναγα σ’ εκείνη τη

στιγμή επάνω στο σπασμένο το σκαλί

μόνο για λίγο ήταν εκεί η ευτυχία αληθινή!

Με πόσο ενθουσιασμό κινήσαμε

κι ούτε τον έρωτα τον παιδικό δε ζήσαμε

Με πόσο ενθουσιασμό κινήσαμε

μα την πανσέληνο απ’ τη μνήμη μας τη σβήσαμε…

Αν είχα μία χρονομηχανή να πάω πίσω το τηλέφωνο πριν πεις αντίο

θα ‘θελα να σου κλείσω

κι έμεινε για πάντα εκεί η δυστυχία ζωντανή…

Με πόσο ενθουσιασμό κινήσαμε

κι ούτε τον έρωτα τον παιδικό δε ζήσαμε

Με πόσο ενθουσιασμό κινήσαμε

μα την πανσέληνο απ’ τη μνήμη μας τη σβήσαμε…

Αν είχα μία χρονομηχανή θα τη σταμάταγα εκεί

στην ευκαιρία μου να σε φιλήσω και στο κορμί σου να κολλήσω

και από ‘κείνο το λεπτό να ξαναζήσω, τη χρονομηχανή να εξαφανίσω!

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Ήρθαν και τ’ αρπαχτικά να φαν και το κορμί μας

αφού αποφάσισαν πιο πριν να κλέψουν το ψωμί μας…

Τη δική ΤΟΥΣ τη χλιδή την πληρώνουμε με τόκους!

Τον ιδρώτα, τις θυσίες, τα όνειρα, τις προσδοκίες…

τα πατάνε και κοιτάνε πάντα με αδιαφορία

κι ότι σχόλια κι αν κάνουν είναι μες την ειρωνεία

Πίνοντας μόνο σαμπάνια μας ρωτούν με απορία

πως δε ζούμε με τριακόσια;;;;;

αφού οι γείτονες οι Βούλγαροι δεν παίρνουν ούτε τόσα!

Είναι η λογική των ισχυρών που έχουνε ατομικές πισίνες

και τριγυρνάν εδώ και εκεί, μόνο με λιμουζίνες…

Τη γνωρίζουνε τη φτώχεια;  θα ‘θελα πολύ να ξέρω

έχουν ζήσει με τριακόσια;  αποκλείεται το ξέρω!!

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ

Ο πίνακας εκείνος ο παλιός,

ανεκτίμητος μοναδικός…

σπάνιος σαν κι εσένα

είναι κι αυτός…

Σαν την αγάπη την παλιά,

στα χρόνια που ήμασταν παιδιά,

που πέρασε που σβήστηκε, ξεθώριασε απ’ τον καιρό,

όπως τον πίνακα έμεινα να την κοιτώ…

Στον τοίχο ο πίνακας άφησε ίχνη

κι η αγάπη στην καρδιά έγινε δίχτυ…

έλα και πιάστην αν μπορείς

κυνήγησε τη σαν πεταλούδα…

Σαν την αγάπη την παλιά,

στα χρόνια που ήμασταν παιδιά,

που πέρασε που σβήστηκε, ξεθώριασε απ’ τον καιρό,

όπως τον πίνακα έμεινα να την κοιτώ…

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ

Η αλήθεια η δικιά μου, βρίσκεται στα παραμύθια

που μου έλεγε η γιαγιά μου…

Σ’ έναν κόσμο που η αγάπη

είναι αυτή που θριαμβεύει

σ’ έναν κόσμο που η Χιονάτη

έναν πρίγκιπα διαλέγει!

Μου αρέσει η μαγεία που εκπέμπει η ευτυχία

μα δεν είμαι ποιητής, είμαι απλός μεταφραστής!

Σ’ έναν κόσμο που η αγάπη

είναι αυτή που θριαμβεύει

σ’ έναν κόσμο που η Χιονάτη

έναν πρίγκιπα διαλέγει!

Η αλήθεια η δικιά μου, είναι ένας στίχος απ’ την καρδιά μου!

ΘΑ 'ΜΑΙ ΚΑΛΑ

Σαν φύγω από τη φυλακή που κατοικώ,

όπου ο μόνος δεσμοφύλακας είναι το μυαλό,

τότε θα υπάρχω και θα πετάω όπου ζητώ…

Άσπρα πουλιά θα ήθελα να μ’ οδηγήσουν

κι όλοι με γέλια και χαρές να μ’ αποχαιρετήσουν…

Δε θέλω δάκρυα δε θέλω τρόμο, θα ‘μαι καλά!

Δε θέλω μαύρα δε θέλω πόνο, θα ‘μαι καλά!

Σαν φύγω από τη φυλακή που κατοικώ,

θα ‘χω μια θέση στον ουρανό να τραγουδώ

τότε θα υπάρχω και θα πετάω όπου ζητάω,

δε θα πονάω δε θα ρωτάω δε θα κολλάω

ΘΑ ‘ΜΑΙ ΚΑΛΑ!

ΚΟΡΟΙΔΟ

Κορόιδο δεν ήμουνα όπως θέλεις να πιστεύεις

εγώ σε άφηνα εις γνώση μου να με δουλεύεις.

Πιστεύω ότι μου λένε γιατί το επιλέγω

ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο τα λόγια που μου λέει

να μη χρειάζεται να τα ερμηνεύω.

Κορόιδο δεν ήμουνα μα ζω σ’ άλλο πλανήτη

πιστεύω πως η καθαρή ψυχή υπάρχει κάπου αλλού

αλλά δε λείπει!

Πιστεύω ότι μου λένε γιατί το επιλέγω

ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο τα λόγια που μου λέει

να μη χρειάζεται να τα ερμηνεύω.

Πως γίνετε οι άνθρωποι, να ζουν μες την ψευτιά

κι όλα τα χάρτινα όνειρα να στα πουλάνε για αληθινά!

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ

Αφήστε με στον κόσμο μου να ζω

κανέναν δεν πειράζω ούτε ενοχλώ

αφήστε με ελεύθερη λοιπόν

αφήστε με στον κόσμο μου να ζω!

Τι θέλω δε με ρώτησε κανείς

αν σας βολεύει πέστε με τρελή…

αν μου αρέσει ο κόσμος σας

ποιος θ’ αναρωτηθεί;

Τι σκέφτεται μία τρελή, δεν είναι

ερώτημα για τη βουλή.

Αφήστε με στον κόσμο μου να ζω

αφού να σας αλλάξω δε ζητώ

αφήστε με να ταξιδεύω όπως μπορώ

αφήστε με στον κόσμο μου να ζω!

Τι θέλω δε με ρώτησε κανείς

αν σας βολεύει πέστε με τρελή…

αν μου αρέσει ο κόσμος σας

ποιος θ’ αναρωτηθεί;

Τι σκέφτεται μία τρελή δεν είναι

ερώτημα για τη βουλή.

ΣΑΝ ΣΕ ΣΚΕΦΤΩ

Κι αν δε σ' έχω αγγίξει ποτέ στη ζωή μια φορά

κι αν δε σ' έχω φιλήσει μες το στόμα βαθιά

τι σημασία έχουν πια; τι σημασία όλα αυτά;

Η καρδιά μου χτυπάει ξανά δυνατά,

σα σκεφτώ τη μορφή σου, τα μακριά σου μαλλιά

σα σκεφτώ το κορμί σου, τη μελιά σου ματιά!

Ναι δε το κρύβω άλλο πια κι αν δε σ' έχω αγκαλιάσει σφιχτά

Σ' αγαπώ δυνατά... σ' αγαπώ δυνατά!

Κι αν τα χρόνια περάσαν κι έκοψες τα μαλλιά

κι αν ποτέ δε σε βλέπω, το μυαλό σε κοιτά

τι σημασία έχουν πια; τι σημασία όλα αυτά;

Η καρδιά μου χτυπάει ξανά δυνατά,

σα σκεφτώ τη μορφή σου, τα μακριά σου μαλλιά

σα σκεφτώ το κορμί σου, τη μελιά σου ματιά!

Ναι δε το κρύβω άλλο πια κι αν δε σ' έχω αγκαλιάσει σφιχτά

Σ' αγαπώ δυνατά... σ' αγαπώ δυνατά!

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Στου παράδεισου την πύλη, συναντήθηκαν δυο φίλοι

ήταν φίλοι από παιδιά, θυμηθήκαν τα παλιά...

Και μιλήσανε για αγάπη και πνιγήκανε στο δάκρυ

γιατί ήταν πια αργά να μιλούν αληθινά

ήταν πια πολύ αργά...

Αγκαλιάστηκαν σφιχτά κι ορκιστήκαν δυνατά

αν ξανάχουν μια ευκαιρία να νικήσει η μαγεία...

Και μιλήσανε για αγάπη και πνιγήκανε στο δάκρυ

γιατί ήταν πια αργά να μιλούν αληθινά

ήταν πια πολύ αργά...

ΜΑΖΙ

Και στη σκέψη με τρελαίνει του αντίο η ηχώ

είναι όνειρο κακό τόσο-τόσο σκοτεινό...

Στην κοιλάδα της αγάπης ξεκινήσαμε μαζί

στην κοιλάδα της ζωής εμείς θα 'μαστε μαζί

κι ως το τέλος μας στο χάρτη

πάντα θα 'μαστε μαζί!

Όταν σβήνουνε τα φώτα στο μυαλό μου έρχεσαι πρώτα

ψιθυρίζεις λόγια αγάπης κι όλο θέλω να ξανάρθεις!

Στην κοιλάδα της αγάπης ξεκινήσαμε μαζί

στην κοιλάδα της ζωής εμείς θα 'μαστε μαζί

κι ως το τέλος μας στο χάρτη

πάντα θα 'μαστε μαζί!

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Όσες φορές κι αν σε πίκρανα αγαπημένη

όσες φορές κι αν σ' έκανα να κλάψεις

τόσες συγνώμες σου οφείλω πριν νυστάξεις...

Πάντα την αγκαλιά σου απλόχερα μου δίνεις

ότι κι αν πω ότι κι αν κάνω

πάντα τα άσχημα όνειρα μου κρύβεις

γι' αυτό σ' ευχαριστώ, γιατί είσαι ΕΣΥ σε αγαπώ!

Είσαι ο λόγος που υπάρχω και μου πες δεν προσφέρεις

πες πως το σκέφτηκες αυτό κι άδικα υποφέρεις

αν λες για αξίες όπως το ευρώ, αδιαφορώ!

Τι άλλο να προσφέρεις;

ΕΣΥ μου έδωσες πανί κι αέρας έγινες πάλι ΕΣΥ

ΕΣΥ μου έδωσες πνοή! Τι άλλο να προσφέρεις;

Η αγάπη σου μανούλα μου, μου είναι αρκετή

έστω και μία δόση της θα θέλανε πολλοί

κι ας ζουν μες τη χλιδή!

Τώρα φωνάζω δυνατά για ν' ακουστώ ψηλά

ως τα βουνά...

Σ' ευχαριστώ που είμαι εδώ

Σ' ευχαριστώ για όλα όσα κάνεις

Σ' ευχαριστώ σ' ευχαριστώ σε αγαπώ πολύ κι εγώ!

Η ΒΕΡΑ

Το μπαούλο της σοφίτας ξεσκονίζω

στοιβαγμένα μυστικά αντικρίζω

και ανοίγω του Αιόλου το ασκί με μία βέρα...

Την έχεις πεταμένη μες το χθες

κι εγώ σπασμένη στη μπιζουτιέρα

που τώρα είδα κι έχω χαθεί

σε όσα θέλει να μου πει η παλιά βέρα...

Τι ήταν αυτό που δε μου είπες

που άλλαξε πορεία στα όνειρα μας

τι ήταν αυτό που άλλαξε πορεία στην καρδιά μας;

Του μυαλού τα μονοπάτια τώρα ανοίξαν

οι πιο κρυμμένες σκέψεις πάνω βγήκαν

δάκρυα κύλησαν ξανά γι' αυτή τη βέρα!

Την έχεις πεταμένη μες το χθες

κι εγώ σπασμένη στη μπιζουτιέρα

που τώρα είδα κι έχω χαθεί

σε όσα θέλει να μου πει η παλιά βέρα...

Τι ήταν αυτό που δε μου είπες

που άλλαξε πορεία στα όνειρα μας

τι ήταν αυτό που άλλαξε πορεία στην καρδιά μας;