MESSAGE

This is a message for you

this is a message for me

this is a message for all

who leave in this word

Είμαστε όλοι τυφλοί we are blind to see

ότι η Γη μας πεθαίνει our planet is dying

και που είμαστε εμείς;

We are looking the light not the fire inside

we are looking for gold and not for real hold!

Κυνηγάμε το χρήμα που μας έκανε θύμα

κυνηγάμε τη δόξα όλοι έχουμε λόξα!

I don’t care for euro’s

I don’t care for yen’s

I don’t care for dollars

πιο παλιά αν θες δραχμές

There are coins nothing more

don’t have heart don’t give love…

What is love?

Stop the wars, stop the killings

stop to hate, stop bad feelings!

Leave for life, leave for sun

leave for you, give some love…

What is love?

ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

Το φεγγάρι κρυμμένο στα σύννεφα

μα ο αέρας φυσάει ζεστός

και η πόλη ακούει τα παράπονα

που της λέει ο ουρανός…

Και τις σκέψεις τυλίγουν τα κύματα

και ο χρόνος φαντάζει μικρός

Το μυαλό μου να λύνει τα αινίγματα

που του άφησε πριν ο καιρός.

Το φεγγάρι κρυμμένο στα σύννεφα

μα ο κόσμος περνάει βιαστικός

και το μόνο που αφήνει διλήμματα

για το λόγο που λείπει αυτός…

Και τις σκέψεις τυλίγουν τα κύματα

και ο χρόνος φαντάζει μικρός

Το μυαλό μου να λύνει τα αινίγματα

που του άφησε πριν ο καιρός.

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Κάθε μέρα πιο πολύ κάθε χρόνο μια ζωή

σε ζητώ απεγνωσμένα και δε ζω χωρίς εσένα

έγινες πλέον συνήθεια μα η ψυχή μου είναι μισή

απ’ τη μέρα που σε είδα δε σε ξέχασα στιγμή…

Αν είναι αυτό αγάπη αχ δε θέλω να ξανάρθει

αν είναι έτσι η ζωή αχ ας φύγει ας χαθεί…

Δε μ’ αρέσει ν’ αγαπάω χωρίς πάθος δυνατό

δε μ’ αρέσει η ζωή αν δεν είμαστε μαζί!

Είσαι εσύ για μένα όλα, όλα δίχως τελειωμό,

είσαι εκείνο το ταξίδι που δεν έχει γυρισμό

κάθε μέρα πιο πολύ κάθε χρόνο μια ζωή

η καρδιά μου σου ανήκει και το ξέρει η σιωπή…

Αν είναι αυτό αγάπη αχ δε θέλω να ξανάρθει

αν είναι έτσι η ζωή αχ ας φύγει ας χαθεί…

Δε μ’ αρέσει ν’ αγαπάω χωρίς πάθος δυνατό

δε μ’ αρέσει η ζωή αν δεν είμαστε μαζί!

ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ

Αν είχα μία χρονομηχανή να ταξιδέψω θα γύρναγα σ’ εκείνη τη

στιγμή επάνω στο σπασμένο το σκαλί

μόνο για λίγο ήταν εκεί η ευτυχία αληθινή!

Με πόσο ενθουσιασμό κινήσαμε

κι ούτε τον έρωτα τον παιδικό δε ζήσαμε

Με πόσο ενθουσιασμό κινήσαμε

μα την πανσέληνο απ’ τη μνήμη μας τη σβήσαμε…

Αν είχα μία χρονομηχανή να πάω πίσω το τηλέφωνο πριν πεις αντίο

θα ‘θελα να σου κλείσω

κι έμεινε για πάντα εκεί η δυστυχία ζωντανή…

Με πόσο ενθουσιασμό κινήσαμε

κι ούτε τον έρωτα τον παιδικό δε ζήσαμε

Με πόσο ενθουσιασμό κινήσαμε

μα την πανσέληνο απ’ τη μνήμη μας τη σβήσαμε…

Αν είχα μία χρονομηχανή θα τη σταμάταγα εκεί

στην ευκαιρία μου να σε φιλήσω και στο κορμί σου να κολλήσω

και από ‘κείνο το λεπτό να ξαναζήσω, τη χρονομηχανή να εξαφανίσω!

ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Ήρθαν και τ’ αρπαχτικά να φαν και το κορμί μας

αφού αποφάσισαν πιο πριν να κλέψουν το ψωμί μας…

Τη δική ΤΟΥΣ τη χλιδή την πληρώνουμε με τόκους!

Τον ιδρώτα, τις θυσίες, τα όνειρα, τις προσδοκίες…

τα πατάνε και κοιτάνε πάντα με αδιαφορία

κι ότι σχόλια κι αν κάνουν είναι μες την ειρωνεία

Πίνοντας μόνο σαμπάνια μας ρωτούν με απορία

πως δε ζούμε με τριακόσια;;;;;

αφού οι γείτονες οι Βούλγαροι δεν παίρνουν ούτε τόσα!

Είναι η λογική των ισχυρών που έχουνε ατομικές πισίνες

και τριγυρνάν εδώ και εκεί, μόνο με λιμουζίνες…

Τη γνωρίζουνε τη φτώχεια;  θα ‘θελα πολύ να ξέρω

έχουν ζήσει με τριακόσια;  αποκλείεται το ξέρω!!

Ο ΠΙΝΑΚΑΣ

Ο πίνακας εκείνος ο παλιός,

ανεκτίμητος μοναδικός…

σπάνιος σαν κι εσένα

είναι κι αυτός…

Σαν την αγάπη την παλιά,

στα χρόνια που ήμασταν παιδιά,

που πέρασε που σβήστηκε, ξεθώριασε απ’ τον καιρό,

όπως τον πίνακα έμεινα να την κοιτώ…

Στον τοίχο ο πίνακας άφησε ίχνη

κι η αγάπη στην καρδιά έγινε δίχτυ…

έλα και πιάστην αν μπορείς

κυνήγησε τη σαν πεταλούδα…

Σαν την αγάπη την παλιά,

στα χρόνια που ήμασταν παιδιά,

που πέρασε που σβήστηκε, ξεθώριασε απ’ τον καιρό,

όπως τον πίνακα έμεινα να την κοιτώ…

Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΟΥ

Η αλήθεια η δικιά μου, βρίσκεται στα παραμύθια

που μου έλεγε η γιαγιά μου…

Σ’ έναν κόσμο που η αγάπη

είναι αυτή που θριαμβεύει

σ’ έναν κόσμο που η Χιονάτη

έναν πρίγκιπα διαλέγει!

Μου αρέσει η μαγεία που εκπέμπει η ευτυχία

μα δεν είμαι ποιητής, είμαι απλός μεταφραστής!

Σ’ έναν κόσμο που η αγάπη

είναι αυτή που θριαμβεύει

σ’ έναν κόσμο που η Χιονάτη

έναν πρίγκιπα διαλέγει!

Η αλήθεια η δικιά μου, είναι ένας στίχος απ’ την καρδιά μου!

ΘΑ 'ΜΑΙ ΚΑΛΑ

Σαν φύγω από τη φυλακή που κατοικώ,

όπου ο μόνος δεσμοφύλακας είναι το μυαλό,

τότε θα υπάρχω και θα πετάω όπου ζητώ…

Άσπρα πουλιά θα ήθελα να μ’ οδηγήσουν

κι όλοι με γέλια και χαρές να μ’ αποχαιρετήσουν…

Δε θέλω δάκρυα δε θέλω τρόμο, θα ‘μαι καλά!

Δε θέλω μαύρα δε θέλω πόνο, θα ‘μαι καλά!

Σαν φύγω από τη φυλακή που κατοικώ,

θα ‘χω μια θέση στον ουρανό να τραγουδώ

τότε θα υπάρχω και θα πετάω όπου ζητάω,

δε θα πονάω δε θα ρωτάω δε θα κολλάω

ΘΑ ‘ΜΑΙ ΚΑΛΑ!

ΚΟΡΟΙΔΟ

Κορόιδο δεν ήμουνα όπως θέλεις να πιστεύεις

εγώ σε άφηνα εις γνώση μου να με δουλεύεις.

Πιστεύω ότι μου λένε γιατί το επιλέγω

ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο τα λόγια που μου λέει

να μη χρειάζεται να τα ερμηνεύω.

Κορόιδο δεν ήμουνα μα ζω σ’ άλλο πλανήτη

πιστεύω πως η καθαρή ψυχή υπάρχει κάπου αλλού

αλλά δε λείπει!

Πιστεύω ότι μου λένε γιατί το επιλέγω

ψάχνω να βρω έναν άνθρωπο τα λόγια που μου λέει

να μη χρειάζεται να τα ερμηνεύω.

Πως γίνετε οι άνθρωποι, να ζουν μες την ψευτιά

κι όλα τα χάρτινα όνειρα να στα πουλάνε για αληθινά!

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ

Αφήστε με στον κόσμο μου να ζω

κανέναν δεν πειράζω ούτε ενοχλώ

αφήστε με ελεύθερη λοιπόν

αφήστε με στον κόσμο μου να ζω!

Τι θέλω δε με ρώτησε κανείς

αν σας βολεύει πέστε με τρελή…

αν μου αρέσει ο κόσμος σας

ποιος θ’ αναρωτηθεί;

Τι σκέφτεται μία τρελή, δεν είναι

ερώτημα για τη βουλή.

Αφήστε με στον κόσμο μου να ζω

αφού να σας αλλάξω δε ζητώ

αφήστε με να ταξιδεύω όπως μπορώ

αφήστε με στον κόσμο μου να ζω!

Τι θέλω δε με ρώτησε κανείς

αν σας βολεύει πέστε με τρελή…

αν μου αρέσει ο κόσμος σας

ποιος θ’ αναρωτηθεί;

Τι σκέφτεται μία τρελή δεν είναι

ερώτημα για τη βουλή.

ΣΑΝ ΣΕ ΣΚΕΦΤΩ

Κι αν δε σ' έχω αγγίξει ποτέ στη ζωή μια φορά

κι αν δε σ' έχω φιλήσει μες το στόμα βαθιά

τι σημασία έχουν πια; τι σημασία όλα αυτά;

Η καρδιά μου χτυπάει ξανά δυνατά,

σα σκεφτώ τη μορφή σου, τα μακριά σου μαλλιά

σα σκεφτώ το κορμί σου, τη μελιά σου ματιά!

Ναι δε το κρύβω άλλο πια κι αν δε σ' έχω αγκαλιάσει σφιχτά

Σ' αγαπώ δυνατά... σ' αγαπώ δυνατά!

Κι αν τα χρόνια περάσαν κι έκοψες τα μαλλιά

κι αν ποτέ δε σε βλέπω, το μυαλό σε κοιτά

τι σημασία έχουν πια; τι σημασία όλα αυτά;

Η καρδιά μου χτυπάει ξανά δυνατά,

σα σκεφτώ τη μορφή σου, τα μακριά σου μαλλιά

σα σκεφτώ το κορμί σου, τη μελιά σου ματιά!

Ναι δε το κρύβω άλλο πια κι αν δε σ' έχω αγκαλιάσει σφιχτά

Σ' αγαπώ δυνατά... σ' αγαπώ δυνατά!

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ

Στου παράδεισου την πύλη, συναντήθηκαν δυο φίλοι

ήταν φίλοι από παιδιά, θυμηθήκαν τα παλιά...

Και μιλήσανε για αγάπη και πνιγήκανε στο δάκρυ

γιατί ήταν πια αργά να μιλούν αληθινά

ήταν πια πολύ αργά...

Αγκαλιάστηκαν σφιχτά κι ορκιστήκαν δυνατά

αν ξανάχουν μια ευκαιρία να νικήσει η μαγεία...

Και μιλήσανε για αγάπη και πνιγήκανε στο δάκρυ

γιατί ήταν πια αργά να μιλούν αληθινά

ήταν πια πολύ αργά...

ΜΑΖΙ

Και στη σκέψη με τρελαίνει του αντίο η ηχώ

είναι όνειρο κακό τόσο-τόσο σκοτεινό...

Στην κοιλάδα της αγάπης ξεκινήσαμε μαζί

στην κοιλάδα της ζωής εμείς θα 'μαστε μαζί

κι ως το τέλος μας στο χάρτη

πάντα θα 'μαστε μαζί!

Όταν σβήνουνε τα φώτα στο μυαλό μου έρχεσαι πρώτα

ψιθυρίζεις λόγια αγάπης κι όλο θέλω να ξανάρθεις!

Στην κοιλάδα της αγάπης ξεκινήσαμε μαζί

στην κοιλάδα της ζωής εμείς θα 'μαστε μαζί

κι ως το τέλος μας στο χάρτη

πάντα θα 'μαστε μαζί!

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Όσες φορές κι αν σε πίκρανα αγαπημένη

όσες φορές κι αν σ' έκανα να κλάψεις

τόσες συγνώμες σου οφείλω πριν νυστάξεις...

Πάντα την αγκαλιά σου απλόχερα μου δίνεις

ότι κι αν πω ότι κι αν κάνω

πάντα τα άσχημα όνειρα μου κρύβεις

γι' αυτό σ' ευχαριστώ, γιατί είσαι ΕΣΥ σε αγαπώ!

Είσαι ο λόγος που υπάρχω και μου πες δεν προσφέρεις

πες πως το σκέφτηκες αυτό κι άδικα υποφέρεις

αν λες για αξίες όπως το ευρώ, αδιαφορώ!

Τι άλλο να προσφέρεις;

ΕΣΥ μου έδωσες πανί κι αέρας έγινες πάλι ΕΣΥ

ΕΣΥ μου έδωσες πνοή! Τι άλλο να προσφέρεις;

Η αγάπη σου μανούλα μου, μου είναι αρκετή

έστω και μία δόση της θα θέλανε πολλοί

κι ας ζουν μες τη χλιδή!

Τώρα φωνάζω δυνατά για ν' ακουστώ ψηλά

ως τα βουνά...

Σ' ευχαριστώ που είμαι εδώ

Σ' ευχαριστώ για όλα όσα κάνεις

Σ' ευχαριστώ σ' ευχαριστώ σε αγαπώ πολύ κι εγώ!

Η ΒΕΡΑ

Το μπαούλο της σοφίτας ξεσκονίζω

στοιβαγμένα μυστικά αντικρίζω

και ανοίγω του Αιόλου το ασκί με μία βέρα...

Την έχεις πεταμένη μες το χθες

κι εγώ σπασμένη στη μπιζουτιέρα

που τώρα είδα κι έχω χαθεί

σε όσα θέλει να μου πει η παλιά βέρα...

Τι ήταν αυτό που δε μου είπες

που άλλαξε πορεία στα όνειρα μας

τι ήταν αυτό που άλλαξε πορεία στην καρδιά μας;

Του μυαλού τα μονοπάτια τώρα ανοίξαν

οι πιο κρυμμένες σκέψεις πάνω βγήκαν

δάκρυα κύλησαν ξανά γι' αυτή τη βέρα!

Την έχεις πεταμένη μες το χθες

κι εγώ σπασμένη στη μπιζουτιέρα

που τώρα είδα κι έχω χαθεί

σε όσα θέλει να μου πει η παλιά βέρα...

Τι ήταν αυτό που δε μου είπες

που άλλαξε πορεία στα όνειρα μας

τι ήταν αυτό που άλλαξε πορεία στην καρδιά μας;

Η ΖΩΗ

Έριξε τα δίχτυα της στο δρόμο

και πιάστηκες στο λογισμό της

γιατί ήθελες λάμψη να έχεις

κι αντοχή για να τρέχεις!

Δεν μπορείς να της ξεφύγεις

πάντα ξεγελάει αυτή

η ζωή παίζει παιχνίδι

και το πιόνι ο κάθε εσύ!

Έπεσες μες την παγίδα

που σου έστησε ο χρησμός της

γιατί ήθελες πρώτη να βγεις,

εύκολο θύμα γίνεσαι θα δεις...

Δεν μπορείς να της ξεφύγεις

πάντα ξεγελάει αυτή

η ζωή παίζει παιχνίδι

και το πιόνι ο κάθε εσύ!