Δεν κοιτάω την ώρα
δε με νοιάζει καθόλου
με πληγώνει η εικόνα,
η εικόνα του δρόμου...
Αφού βλέπω αδικία
και δεν μπορώ να επέμβω
μιλάω για ειρωνεία
της ζωής ειρωνεία.
Τροτέζες στα σοκάκια
αλήτες στα παγκάκια
παντού βαποράκια.....
κάποιοι δεν έχουν ούτε φαΐ
κι άλλοι κυκλοφορούν
μ' αμάξι ασορτί.....
μιλάν για ισότητα οι ισχυροί.
Αυτοί πιστεύουν στο δικό τους Θεό
τον λένε δολάριο ή ευρώ...
κάποιοι δεν έχουν ούτε φαΐ
κι αυτοί τα σκορπάνε
στις πλαζ του Μπαλί...
Δεν αντέχω να βλέπω
της ζωής την κορώνα
με πληγώνει, με πληγώνει
η εικόνα... με πληγώνει η εικόνα!
Νομίζω ότι έχουμε την ανάγκη ενός Θεού. Αλλά ενός Θεού αυτοδημιούργητου, διαφορετικού, πολύ ανθρώπινου. Που θα θεωρεί όλους τους άλλους Θεούς επινοημένους από τις διάφορες θρησκείες, που θα συγκινείται από τον ανθρώπινο πόνο και την κοινωνική αδικία, που όχι μόνο θα αμφιβάλλει για το αλάθητό του, αλλά θα φθάνει στο σημείο να αμφισβητήσει και την ίδια του την ύπαρξη. Και θα είναι Θεός χωρίς καθόλου υποκρισία και σοβαροφάνεια, με χιούμορ και διάθεση αυτοσαρκασμού. Με λίγα λόγια: θα είναι ένας Θεός πιο πειστικός από αυτούς που ευαγγελίζονται οι διάφορες ιερές γραφές, ένας Θεός που ίσως να υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφή