ΠΩΣ

Μες τους δρόμους μοναχός

τριγυρίζω στο σκοτάδι

κι ειν' του φεγγαριού το φώς

η ελπίδα για ένα χάδι

Πως βρεθήκαμε χαμένοι

πως εμείς οι αγαπημένοι

πως βρεθήκαμε στο τέρμα

σαν να πέφτει ένα κέρμα.

Μες τη νύχτα πάλι μόνος

αρμενίζω κάθε βράδυ

κι ειν' ατέλειωτος ο πόνος

ψάχνοντας ένα λιμάνι.