Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

ΑΥΤΟ ΑΡΚΕΙ

Έλα μια νύχτα στο όνειρο μου
έλα να φύγουμε μωρό μου
έλα να πάμε σ' άλλη γη
δε βλέπω άλλη επιλογή

Θέλω εκεί που περπατώ να πέσεις πάνω μου τυχαία
και να μην είν' άλλος κανείς μόνο εμείς
δυο πέντε λόγια να σου πω
δυο πέντε λόγια να μου πεις

Και θέλω να μου ορκιστείς πως δε με ξέχασες ποτέ
μην είσαι τόσο εγωιστής μην είσαι πια εγωιστής


Έλα να κάτσουμε μαζί να κοιταχτούμε μόνο
έλα ν' ακούσω να μου πεις
πως δεν αλλάξαν οι καρδιές
μα οι ζωές μας μόνο!


Θέλω εκεί που περπατώ να πέσεις πάνω μου τυχαία
και να μην είν' άλλος κανείς μόνο εμείς
δυο πέντε λόγια να σου πω
δυο πέντε λόγια να μου πεις

Και θέλω να μου ορκιστείς
πως δε θα φύγω απ' το μυαλό σου όσο ζεις

Μετά απλά αντίο να σου πω, απλά αντίο να μου πεις
μην είσαι πια εγωιστής σε αδιέξοδο μην οδηγείς

Αυτό αρκεί καρδιά μου
για την υπόλοιπή μου τη ζωή αρκεί!
Αυτό αρκεί!

ΜΗ ΦΕΥΓΕΙΣ

Η μοίρα θέλησε να σε γνωρίσω
μα όμως έπρεπε να σ' αγνοήσω
γιατί η ματιά σου πάγωσε
κι ο λόγος σου με μάτωσε.

Μη φεύγεις μην τρέχεις στο αντίο πονάω
μη φεύγεις μην τρέχεις εγώ σου μιλάω
μη φεύγεις μην τρέχεις σε παρακαλάω
μη φεύγεις μην τρέχεις σ' αγαπάω!

Ήταν Απρίλιος νομίζω
μα τώρα μόνη τριγυρίζω
μες το λιμάνι οι φωνές
μου φαίνονται τόσο μικρές

Μη φεύγεις μην τρέχεις στο αντίο πονάω
μη φεύγεις μην τρέχεις εγώ σου μιλάω
μη φεύγεις μην τρέχεις σε παρακαλάω
μη φεύγεις μην τρέχεις σ' αγαπάω!

ΕΡΩΤΑΣ

Μερικές φορές φοβάμαι άλλες πάλι το τολμώ
να σκεφτώ πως σ' αγαπάω να το πω όμως δε μπορώ...
Έτσι μένει τόσα χρόνια μόνο μέσα στο μυαλό.

Έρωτας τόσο μεγάλος έρωτας αληθινός
έρωτας θανατηφόρος τόσο τόσο ζωντανός!

Μερικές φορές δακρύζω άλλες πάλι κλαίει η καρδιά
είσαι πάθος μου κρυμμένο που πονάει δυνατά...
Πόσα χρόνια; Έχω ξεχάσει υποφέρω να μετρώ.


Έρωτας τόσο μεγάλος έρωτας αληθινός
έρωτας θανατηφόρος τόσο τόσο ζωντανός!

ΜΑΥΡΑ ΠΟΥΛΙΑ

Στο φως της νύχτας σ' έβλεπα
να φεύγεις από μένα
και τα όνειρα μου σβήναν ένα-ένα
δεν ήταν τυχερό τ' αστέρι της ευχής
ήταν αστέρι άλλης ζωής.

Τα χάδια σου ήταν ψεύτικα
μαύρα πουλιά γινήκαν στο μυαλό
ο φόβος μου είναι ζωντανός
κι η αγάπη σου της λησμονιάς νερό

Οι σκέψεις έγιναν θύελλες του νου
κι εσύ μικρή ταξίδευες αλλού
δεν ήτανε της μοίρας μας γραφτό
η τύχη άλλαξε τον οδηγό.


Τα χάδια σου ήταν ψεύτικα
μαύρα πουλιά γινήκαν στο μυαλό
ο φόβος μου είναι ζωντανός
κι η αγάπη σου της λησμονιάς νερό

Δεν ήταν τυχερό η μοίρα άλλαξε τον οδηγό!

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΓΥΡΙΖΕΙ

Είναι ο πόνος που τρυπάει
τα σωθικά μου!
Είναι ο φόβος που χτυπάει
τα λογικά μου!

Και ο χρόνος γυρίζει
στο μυαλό μου, το σκοτάδι
και ο χρόνος γυρίζει
την αγάπη να τυλίγει συνεχίζει
και ο χρόνος όλο γυρίζει

Είναι ο καθρέφτης που φυλάει
την καρδιά μου!
Είναι το κύμα που ζητάει
τη φωτιά μου!


Και ο χρόνος γυρίζει
στο μυαλό μου, το σκοτάδι
και ο χρόνος γυρίζει
την αγάπη να τυλίγει συνεχίζει
και ο χρόνος όλο γυρίζει.

Σ' ΑΓΑΠΗΣΑ

Σ' αγάπησα δε το μετάνιωσα ποτέ
και είμαι εδώ, μα όχι κοντά σου
μόνο η ψυχή μου ακολουθεί
τα πιο μεγάλα βήματά σου!

Και θέλω πάντα εσένα
να οδηγείς τη σκέψη μου
και θέλω πάντα εσένα
να φωτίζεις την καρδιά μου
και θέλω πάντα εσένα ν' αγαπώ...

Σ' αγάπησα δε το αρνήθηκα ποτέ
μα σου ζητάω να το κρύψεις στην καρδιά σου,
να ξέρεις δεν ξεχνάω ποτέ
πως πρόδωσα τα όνειρά σου!



Και θέλω πάντα εσένα
να οδηγείς τη σκέψη μου
και θέλω πάντα εσένα
να φωτίζεις την καρδιά μου
και θέλω πάντα εσένα ν' αγαπώ...

ΕΙΣΑΙ

Όσο μπορώ να σκέφτομαι θα γράφω
θα γράφω για τα μάτια τα μελιά,
πού 'ναι ο καθρέφτης στα όνειρά μου!

Είσαι η έμπνευση σε κάθε στίχο πού 'χω γράψει
είσαι η ελπίδα που πηγάζει απ' τα λάθη
είσαι η ίδια η ζωή εσύ...

Όσο μπορώ να σκέφτομαι θα σκέφτομαι εσένα
που απλόχερα χαρίζεις ευτυχία
και μ' αγαπάς με την καρδιά σου
όσο μπορώ να σκέφτομαι θα σκέφτομαι εσένα.

Είσαι η έμπνευση σε κάθε στίχο πού 'χω γράψει
είσαι η ελπίδα που πηγάζει απ' τα λάθη
είσαι η ίδια η ζωή εσύ...

Όσο μπορώ να σκέφτομαι θα γράφω
όσο μπορώ να γράφω θα υπάρχω
θα υπάρχω για σένα!

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ

Τίποτα δε θέλω να μου δώσεις
ότι έκανες ήταν να με προδώσεις

Μία συνέχεια ήσουνα σε σίριαλ φτηνό
μία ανάσα που έφυγε στον ουρανό...
Τι να σου πω;  Τι να σου πω που νά 'ναι αρκετό,
τι να σου πω ή να σε φτύσω;
Ναι! Σε μισώ και δε μπορώ να στο εξηγήσω!

Τίποτα δεν άντεξε όρθιο στο χρόνο
ότι έμεινε απ' τ' όνειρο η στάχτη μόνο

Μία συνέχεια ήσουνα σε σίριαλ φτηνό
μία ανάσα που έφυγε στον ουρανό...
Τι να σου πω;  Τι να σου πω που νά 'ναι αρκετό,
τι να σου πω ή να σε φτύσω;
Ναι! Σε μισώ και δε μπορώ να στο εξηγήσω!

ΑΝ

Αν ήταν να σε χάσω
γιατί τόσα φιλιά;
Αν ήταν να πετάξω μόνη
γιατί στην ερημιά;

Σου χάρισα τον κόσμο μου
σε μια ζωή πού 'χα κρυμμένο
σου έδωσα τα πάντα μου
και ερημιά μαζεύω...

Αν ήταν τόσο εύκολο το αντίο
γιατί λόγια φτηνά;
Αν ήταν να βουλιάξει αυτό το πλοίο
γιατί στην ερημιά;

Σου χάρισα τον κόσμο μου
σε μια ζωή πού 'χα κρυμμένο
σου έδωσα τα πάντα μου
και ερημιά μαζεύω...

ΜΟΝΟ ΕΣΥ

Είμαι ορειβάτης που γονάτισε
πάτησε στο χιόνι τότε δάκρυσε
μπήκε στη χαράδρα δε ζεστάθηκε
ήταν ένα όνειρο και χάθηκε!

Και μπροστά μου πετιέσαι εσύ
να με κοιτάζεις να διατάζεις ντροπή
μα αν δε γύρισα πίσω έφταιγες μόνο εσύ
στου χωρισμού την απειλή έφταιγες μόνο εσύ.

Είμαι αναβάτης που σ' ανέχτηκε
γλίστρησε στα βράχια και δε σκέφτηκε
της αγάπης σημάδια απέκτησε
γύρισε την πλάτη απλά και έφυγε...


Και μπροστά μου πετιέσαι εσύ
να με κοιτάζεις να διατάζεις ντροπή
μα αν δε γύρισα πίσω έφταιγες μόνο εσύ
στου χωρισμού την απειλή έφταιγες μόνο εσύ.

Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2012

ΑΠΟ ΛΑΘΟΣ

Ακόμα το αντίο στα κλεφτά θυμάμαι
χωρίς μια εξήγηση αντρίκια σκεφτείς
όποια κι αν είναι αυτή

Είσαι για λύπηση λοιπόν
από ένα λάθος στον γκρεμό περπατώ
είσαι για λύπηση λοιπόν
κι εγώ που νόμιζα ότι είσαι άντρας δυνατός
είσαι για λύπηση λοιπόν... τι να σου πω...
από ένα λάθος αριθμό να δω
πόσο φτηνός ήσουν λοιπόν!

Τα τόσα ψέματα μετράω ακόμα,
χωρίς μια εξήγηση στα ίσα να μου πεις
όποια κι αν είναι αυτή


Είσαι για λύπηση λοιπόν
από ένα λάθος στον γκρεμό περπατώ
είσαι για λύπηση λοιπόν
κι εγώ που νόμιζα ότι είσαι άντρας δυνατός
είσαι για λύπηση λοιπόν... τι να σου πω...
από ένα λάθος αριθμό να δω
πόσο φτηνός ήσουν λοιπόν!

Λάθος κι εγώ... δε σ' αγαπώ!

ΟΧΙ ΕΔΩ

Είναι πάνω απ' τις δυνάμεις μου
μη με ρωτάς διαρκώς
με δυσκολία βρήκα τρόπο να στο πω
όχι όμως και σκοπό

Σ' έχω ανάγκη πιο πολλή εγώ
μα πρέπει να φύγω από δω
σ' έχω ανάγκη μα δε μπορώ έτσι εδώ
όχι εδώ πρέπει ν' αντισταθώ...

Είναι κάποιες στιγμές που φοβάμαι
και πρέπει τότε να κρυφτώ
μα ένα πρέπει να ξέρεις
και να κρατάς μες το μυαλό σου...


Σ' έχω ανάγκη πιο πολλή εγώ
μα πρέπει να φύγω από δω
σ' έχω ανάγκη μα δε μπορώ έτσι εδώ
όχι εδώ πρέπει ν' αντισταθώ
...
κι ας σ' αγαπάω πιο πολύ εγώ


ΞΑΝΑ

Εδώ τελείωσε η αρχή
των χρόνων που πρωτοσυναντηθήκαμε
και τώρα όλα ψεύτικα είναι καμωμένα...

Ξανά μακριά και μοναχή
ξερό τοπίο στη ζωή
ξανά η αγάπη τρέχει σαν τρελή
και δεν προφταίνω θα χαθεί
ξανά το όνειρο στ' αστέρια μ' οδηγεί
κι είναι τυφλή η ανατολή!

Εδώ ήταν που μιλήσαμε πρώτη φορά
και τώρα ανατριχιάζω στην ανάσα μοναξιάς
που λέμε αντίο οριστικό... τι ειρωνεία εδώ!

Ξανά μακριά και μοναχή
ξερό τοπίο στη ζωή
ξανά η αγάπη τρέχει σαν τρελή
και δεν προφταίνω θα χαθεί
ξανά το όνειρο στ' αστέρια μ' οδηγεί
κι είναι τυφλή η ανατολή!

ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ

Το τηλέφωνο χτύπησε έτσι απλά
τη ζωή σταμάτησε του Ακρίτα
είπανε μια τουφεκιά, έτσι απλά

Τα δάκρυα στερέψανε γι' αυτόν
που χάθηκε στη νιότη του
έτσι απλά... στα ξαφνικά

Άγνωστου σφαίρα είπανε
χωρίς λόγια πολλά
έτσι απλά....

Σου χαρίζω δυο λόγια για συντροφιά
με τους αγγέλους να τραγουδάτε
έτσι απλά... έτσι απλά...
Το τηλέφωνο χτύπησε έτσι απλά.


ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΑ

Τι να το κάνω ένα βράδυ
όσο μαγευτικό κι αν είναι
τι να το κάνω μένει σκοτάδι
κι εγώ φοβάμαι το σκοτάδι

Όλα είναι δύσκολα εδώ
κι η μοναξιά με κυβερνάει
δε με αφήνει να σου πω...
όλα είναι δύσκολα εδώ
...τι να σου πω

Τι να το κάνω ένα βλέμμα
αφού στο βάθος του κενό
και με παραπλανεί ένας λόγος
τι να τον κάνω αφού πονώ


Όλα είναι δύσκολα εδώ
κι η μοναξιά με κυβερνάει
δε με αφήνει να σου πω...
όλα είναι δύσκολα εδώ
...τι να σου πω

ΡΟΔΟ ΚΑΜΕΝΟ

Ρόδο καμένο απ' τον καιρό
πόσο πονάει ο χωρισμός
στο άγγιγμα του παγωνία, φωτιά...

Τίποτα δε ζήτησα μεγάλο
όλα τ' ανέχτηκα μα χάνω
τίποτα δε ζήτησα πολύ
μόνο στοργή μόνο στοργή

Κλείνω τα μάτια με τη σκέψη σου
μόνο στο νου μου σ' εντοπίζω
στην άρνησή σου στάθηκα, μαράθηκα!

Τίποτα δε ζήτησα μεγάλο
όλα τ' ανέχτηκα μα χάνω
τίποτα δε ζήτησα πολύ
μόνο στοργή μόνο στοργή

Ρόδο καμένο απ' τον καιρό
κάπου σε πιάνω μα ξυπνώ.... σ' αγαπώ!

Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012

ΤΟ ΣΥΝΝΕΦΟ ΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ

Μμμμ.... Η άνοιξη θα βγει μ' ένα σου γέλιο
μα εσύ μου θέλεις να κρυφτείς
υπάρχει κάτι που τρομάζεις
Μμμμ... Είναι το σύννεφο το σκοτεινό

Στο σύννεφο το σκοτεινό υπάρχουνε συντρίμμια
φαντάσματα θα βρεις από το παρελθόν
κι ο δάσκαλός σου με τη βέργα,
πάντα σου βάζει απών!

Μμμμ... Αστέρι φωτεινό στον ουρανό
μα εσύ χαμένος στον καιρό
είναι μια σκέψη που διατάζεις
Μμμμ... Είναι το σύννεφο το σκοτεινό

Στο σύννεφο το σκοτεινό υπάρχουνε συντρίμμια
φαντάσματα θα βρεις από το παρελθόν
κι ο δάσκαλός σου με τη βέργα,
πάντα σου βάζει απών!

ΜΕΤΡΑΩ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Ένα και δύο μετράω τα χρόνια
και έχει πάει η ώρα τρεις
μια φυλακή τ' ακριβά τα σαλόνια
μια προσευχή των φιλιών διαφυγή....

Άσπρα λουλούδια θα σου χαρίσω
και κρασάκι γλυκό για να πιείς
να μη φύγεις ξανά από μένα
να μην παν άλλα χρόνια χαμένα

Πέντε και έξι μετράω τα χρόνια
κι είναι ακόμα η ώρα τρεις!

''Ο ΦΙΛΟΣ''

Και θέλω να ξέρεις, το τελευταίο που ήθελα
ήταν να φύγω μακριά σου
μα στην πλάνη του ''φίλου'' σου έπεσα

Με ένα ψέμα έβλαψα τον εαυτό μου
κι έκλαιγα βράδυ πρωί
και δεν ήρθα να σου πω ποτέ μου
πως εκμεταλλεύτηκε ο ''φίλος'' τον καημό μου
τον καημό μου για σένα...ναι!

Και φοβόμουνα μη χάσεις η χαζή
το ''φίλο'' που με δόλο μας έβλαψε
τα όνειρά μας σαν τα έκλεψε
και τα λόγια ματώσαν
την καρδιά μου και σένα ναι!
την καρδιά σου και μένα ναι!

ΕΦΤΑΙΓΑ

Εγώ το έκανα γιατί κουράστηκα
όταν με δόλο ξεγελάστηκα
πήρα το φταίξιμο στην πλάτη μου
και τον πόνο διπλό στην αγάπη μου

Κι όλοι με κοίταζαν λες κι ήμουνα εγώ η σκάρτη
και ντρεπόμουνα...
ντρεπόμουνα γι' αυτό που υποκρινόμουνα
έφταιγα εγώ συλλογιζόμουνα έφταιγα εγώ...

Εγώ σε είχα ανάγκη πιο πολλή
μα με ύπουλο τρόπο είχε φανεί
δε το φαντάστηκα το λέω
με αποτέλεσμα να κλαίω

Κι όλοι με κοίταζαν λες κι ήμουνα εγώ η σκάρτη
και ντρεπόμουνα...
ντρεπόμουνα γι' αυτό που υποκρινόμουνα
έφταιγα εγώ συλλογιζόμουνα έφταιγα εγώ...

ΚΑΠΟΥ ΚΑΠΟΥ

Κάπου, κάπου σε βλέπω από μακριά
το χαμόγελό σου θυμίζει μοναχά τα παλιά
κι αυτή η λάμψη στα μάτια, μαρτυράει πολλά
ένα νεύμα μου κάνεις τα νερά μου ταράζεις.

Σου χαρίζω το χθες μου μα μη θέλεις κι αυτά
απ' το δρόμο τα μάζεψα και κοιτάω μπροστά
μη μου πάρεις κι αυτά σου ανήκουν πολλά.

Κάπου, κάπου σε βλέπω μα έχουν γίνει πολλά
τα όνειρά μου μετράω τα λάθη αρκετά
όλα έγιναν χάλια σε μια μαύρη βραδιά
και συ έφυγες τότε χωρίς μια αγκαλιά.


Σου χαρίζω το χθες μου μα μη θέλεις κι αυτά
απ' το δρόμο τα μάζεψα και κοιτάω μπροστά
μη μου πάρεις κι αυτά σου ανήκουν πολλά.

ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ

  • Τ' όνομά σου είναι γραμμένο σε κάθε φύλλο της καρδιάς μου
  • Αγόρι  μου αγαπημένο εσύ με κυβερνάς
Της ζωής μου το αστέρι είσαι μόνο εσύ
μια αγάπη δίχως ταίρι
δίχως τέλος και αρχή
  • Στο μυαλό μου μπήκες μέσα απ' την πρώτη τη στιγμή
  • Θυμάμαι σε πρωτόδα όταν ήσουν ακόμα παιδί

Της ζωής μου το αστέρι είσαι μόνο εσύ
μια αγάπη δίχως ταίρι
δίχως τέλος και αρχή

ΟΥΤΕ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Σταμάτα δε θέλω ν' ακούσω
βαρέθηκα! Φύγε μακριά
σε μέρη άγνωστα κρύψου
χάσου κι απ' την καρδιά.

Αρχίζεις και τελειώνεις όπου θέλω εγώ
ούτε ανάμνηση δε μένεις
δε χαραμίζω ούτε λεπτό για σένα ξανά
ούτε ανάμνηση δε μένεις!

Για την αγάπη σου δε θέλω ν' ακούσω
κουράστηκα! Φύγε από 'δω
σε μέρη άγνωστα κρύψου
μη βασανίζεις το μυαλό.


Αρχίζεις και τελειώνεις όπου θέλω εγώ
ούτε ανάμνηση δε μένεις
δε χαραμίζω ούτε λεπτό για σένα ξανά
ούτε ανάμνηση δε μένεις!

ΕΦΥΓΕΣ

Σε χρειάζομαι και μου λείπεις
τώρα γιατί μ' εγκαταλείπεις
γιατί μ' αφήνεις έτσι να ζω
και με σπρώχνεις στο γκρεμό!

Μη με σπρώχνεις μακριά σου
με τρελαίνει η απονιά σου
έφυγες και πήρες πίσω
τη ζωή που είχα να ζήσω.


Όλα τα όνειρα κυλήσανε
σαν κύματα σκορπίσανε
γιατί αγάπησα πολύ
μία γυάλινη ευχή!

Μη με σπρώχνεις μακριά σου
με τρελαίνει η απονιά σου
έφυγες και πήρες πίσω
τη ζωή που είχα να ζήσω.



ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ

Ήθελα τόσα να σού 'χω πει
ήθελα τόσο να σ' έχω δει
μια τελευταία φορά...πριν φύγεις.

Πριν πάρεις το δρόμο για ταξίδι μακρινό
μακάρι νά 'μουν δίπλα σου στον πηγεμό
το χέρι σου να πιάσω για τελευταία φορά
στην αγκαλιά μου να σε νοιώσω σφιχτά
τελευταία φορά...

Ήθελα τόσο να ήμουν μαζί σου
ήθελα να μάθεις πως σ' είχα στην ψυχή μου
μια τελευταία φορά.... πριν φύγεις.


Πριν πάρεις το δρόμο για ταξίδι μακρινό
μακάρι νά 'μουν δίπλα σου στον πηγεμό
το χέρι σου να πιάσω για τελευταία φορά
στην αγκαλιά μου να σε νοιώσω σφιχτά
τελευταία φορά...

ΔΕ ΘΑ 'ΡΘΩ

Ήταν ο ήχος στο κινητό
το νούμερο πρόλαβα μόνο να δω
τα λόγια ψυχρά τυπικά
όπως πάντα απλά.

Ξαφνικά με θυμήθηκες μέρες αγάπης
μέρες γιορτινές και θέλεις να με δεις
τώρα που είπα σε ξέχασα πια,
κάνεις να εμφανιστείς....
Οι σκέψεις μου τρέχουνε μα εγώ είμαι εδώ
ΌΧΙ! δε θα 'ρθω να σε δω!! Δε θα 'ρθω!

Κάνεις επίθεση απρόβλεπτη στιγμή
μετά το ξέρω πάλι θα εξαφανιστείς
όταν πάρεις ότι θέλεις θα χαθείς
με λόγια απλά τυπικά
όπως πάντα απλά.


Ξαφνικά με θυμήθηκες μέρες αγάπης
μέρες γιορτινές και θέλεις να με δεις
τώρα που είπα σε ξέχασα πια,
κάνεις να εμφανιστείς....
Οι σκέψεις μου τρέχουνε μα εγώ είμαι εδώ
ΌΧΙ! δε θα 'ρθω να σε δω!! Δε θα 'ρθω!

ΑΔΕΙΑ ΨΥΧΗ

Τόση αγάπη δε γίνεται
να υπάρχει έλεγα
μα ήταν τα μάτια σου
που μου φωνάζαν μείνε.

Σου ορκιζόμουν σ' αγαπούσα
μα το Θεό το εννοούσα
....ούτε ίχνος δεν έμεινε
απ' την αγάπη αυτή
άδεια ψυχή άδεια ψυχή!

Το ήξερα δεν έχεις την πυγμή
το λόγο να κρατήσεις μια ζωή
μα νόμιζα η κουτή,
η αγάπη θα νικήσει.


Σου ορκιζόμουν σ' αγαπούσα
μα το Θεό το εννοούσα
....ούτε ίχνος δεν έμεινε
απ' την αγάπη αυτή
άδεια ψυχή άδεια ψυχή!



ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΣ ΑΓΑΠΗ

Πως μπόρεσες τόσο χυδαία να φερθείς
σε μια καρδιά που σού δωσε φτερά
μακριά πολύ για να πετάς.
Λυπάμαι δεν ξέρεις να εκτιμάς

Ντροπή σου δεν άξιζες αγάπη
τα μάτια σου κοίτα να δεις την απάτη
Τον εαυτό σου πιο πολύ τον ξεφτίλισες
δεν άξιζες αγάπη, δεν αξίζεις αγάπη.

Ούτε ο Ιούδας δεν άντεξε
το τίμημα να πληρώσει και λύγισε
τα κότσια δεν έχεις εσύ
δεν ξέρεις ν' αντέχεις δειλή!


Ντροπή σου δεν άξιζες αγάπη
τα μάτια σου κοίτα να δεις την απάτη
Τον εαυτό σου πιο πολύ τον ξεφτίλισες
δεν άξιζες αγάπη, δεν αξίζεις αγάπη.

ΔΕΝ ΗΣΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΣΥ

Ο χειμώνας ήρθε πάλι
μόνη ακόμα είναι συνήθεια
κι αν τώρα βρέχει θα σου πω
υπάρχει μια μικρή αχτίδα...

Κι αν πέρασες απ' τη ζωή μου
κι έφυγες χωρίς γιατί
σ' ευχαριστώ απ' την ψυχή μου
που με γλίτωσες γιατί
δεν ήσουν άνθρωπος εσύ!!!

Έχει αστέρια ο ουρανός
θα βγει ο ήλιος πάλι
κι αν δε το ξέρεις μάθε το
υπάρχουνε και άλλοι.


Κι αν πέρασες απ' τη ζωή μου
κι έφυγες χωρίς γιατί
σ' ευχαριστώ απ' την ψυχή μου
που με γλίτωσες γιατί
δεν ήσουν άνθρωπος εσύ!!!

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΔΕΣΜΟΣ



Πάλι έμπνευση το βράδυ
πάλι δε θα κλείσω μάτι
δεσμοφύλακας στα πάθη
η ανάμνηση του... στάχτη.

Όλα με κούρασαν εδώ όλα ρουτίνα
καταδικασμένος δεσμός
κι εγώ κουράστηκα εδώ όλα μιλάνε
σφυρίζουν καταδικασμένος δεσμός.

Πως κοιμούνται στο σκοτάδι
πως φωνάζουν την αγάπη
ανεκπλήρωτή μου ευχή
το ταξίδι μας μαζί.

Όλα με κούρασαν εδώ όλα ρουτίνα
καταδικασμένος δεσμός
κι εγώ κουράστηκα εδώ όλα μιλάνε

σφυρίζουν καταδικασμένος δεσμός.


ΕΞΟΥΣΙΑ

Το πρόσωπό σου θόλωσε
κάτω απ' το φως των άστρων
θά 'θελα μια ανάσα σου
στο πέτρινο το κάστρο.

Εξουσία δεν έχεις καμία ούτε κι εγώ
φύγε τώρα πονώ... φύγε σου λέω
μα μείνε εννοώ...
Μείνε εδώ ν' ακούω τη φωνή σου
μείνε εδώ να ζω με τη ζωή σου.

Τα μάτια σου αγρίεψαν
στου έρωτα τη ρότα
θά 'θελα ένα χαμόγελο
ζωντανό όπως πρώτα.

Εξουσία δεν έχεις καμία ούτε κι εγώ
φύγε τώρα πονώ... φύγε σου λέω
μα μείνε εννοώ...
Μείνε εδώ ν' ακούω τη φωνή σου
μείνε εδώ να ζω με τη ζωή σου.

Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2012

Ο ΕΝΑΣ ΤΟ ΦΩΣ


Ανάμεσα σε δύο δρόμους
η ζωή μου έξω απ' τους νόμους
ο ένας μιλάει μες την ψυχή
ο άλλος στα πλούτη έχει χαθεί...

Μα φοβάμαι, φοβάμαι πολύ
αν μπορώ να διαλέξω, θα δειλιάσω θα τρέξω...
είναι ο ένας ξέρω ποιός,
μα δεν ξέρω τι θέλει, αν είναι τυφλός
πως φοβάμαι, φοβάμαι το φως!

Το δάκρυ ξεσπάει, η καρδιά μου πονάει
εκείνον ζητάει το ξέρω καλά
τον κοιτάζω στα μάτια και παίρνω ζωή...

Μα φοβάμαι, φοβάμαι πολύ
αν μπορώ να διαλέξω, θα δειλιάσω θα τρέξω...
είναι ο ένας ξέρω ποιός,
μα δεν ξέρω τι θέλει, αν είναι τυφλός
πως φοβάμαι, φοβάμαι το φως!

Τά 'χω χάσει για λίγο μα είναι το φως!

ΕΧΕΙΣ ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ

Εσύ που έφευγες μονάχος...πως;
Εσύ που μ' άφηνες να καίγομαι στο πάθος...πως;
Εσύ που μίλαγες για μας στον ενικό,
πόσο εγωιστικό, πόσο εγωιστικό....

Κι έχεις τα μούτρα να ρωτάς
αν υπάρχει μέλλον για μας
κι έχεις τα μούτρα να ζητάς
δίχως να δίνεις, να με σκορπάς
έχεις τα μούτρα να μιλάς...

Εσύ που δε με κοίταζες στα μάτια...πως;
Εσύ που αδιαφορούσες πάντα...πως;
Εσύ που αισθήματα για μένα δεν κρατούσες
μα ζητούσες!! Πόσο εγωιστικό...

Κι έχεις τα μούτρα να ρωτάς
αν υπάρχει μέλλον για μας
κι έχεις τα μούτρα να ζητάς
δίχως να δίνεις, να με σκορπάς
έχεις τα μούτρα να μιλάς...

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Μια μικρή φωτογραφία
μου θυμίζει τα παλιά
την κοιτάζω μα δε νοιώθω
έστω λίγη ζεστασιά.

Θά 'θελα την αγκαλιά σου
κι όχι νά 'σαι ο χιονιάς
θά 'θελα τα όνειρά σου
να μιλούσανε για μας...

Μια μικρή φωτογραφία
τι μεγάλη υποκρισία
δε μου άξιζε να είμαι
στη ζωή σου μια τελεία.


Θά 'θελα την αγκαλιά σου
κι όχι νά 'σαι ο χιονιάς
θά 'θελα τα όνειρά σου
να μιλούσανε για μας..

ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΒΡΑΔΥ ΜΑΣ

Το τελευταίο βράδυ μας καλά κρατάω,
τώρα στα όνειρα σ' αναζητάω
τα όσα ζήσαμε δεν τα ξεχνάω...

Μια απόδραση έτσι στα κλεφτά,
μίλησε αμέσως στην καρδιά
κι αν τώρα πλέον ζούμε χώρια
το τελευταίο βράδυ μας κρατάει αιώνια!

Το ρυθμό σου νοιώθω πάλι
πάει να σπάσει το κεφάλι
κι είν' η λάμψη της στιγμής
όσα ζήσαμε εμείς!

Μια απόδραση έτσι στα κλεφτά,
μίλησε αμέσως στην καρδιά
κι αν τώρα πλέον ζούμε χώρια
το τελευταίο βράδυ μας κρατάει αιώνια!

ΠΟΣΟ ΣΕ ΠΙΣΤΕΨΑ

Υποσχέθηκες πως θα 'σαι
δίπλα μου για μια ζωή
μα αμέσως χάθηκες, γιατί;

Πόσο σε πίστεψα ο τρελός!
Σε ξένα μέρη χαμένος
σ' άδειο νησί ναυαγός
η ομίχλη πυκνή, ο φάρος σβηστός
πόσο σε πίστεψα ο τρελός!

Με κοιτούσες κι ορκιζόσουν
πως κοντά μου θα 'σαι πάντα
μα όταν ξύπνησα έλειπες, γιατί;

Πόσο σε πίστεψα ο τρελός!
Σε ξένα μέρη χαμένος
σ' άδειο νησί ναυαγός
η ομίχλη πυκνή, ο φάρος σβηστός
πόσο σε πίστεψα ο τρελός!

Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Άλλο ένα κομμάτι αφιερωμένο
στον τραγουδιστη που μ' εμπνέει
στον Β.Π.
Θά θελα να παίζει η μουσική μου
κάθε ξεχωριστό σκοπό
εξαιρετικά για σένα!

Για τη φωνή σου μόνο ζω
με ηρεμεί την αγαπώ
για τη φωνή σου μόνο ζω
δώσε ρυθμό και τραγουδώ!

Θά θελα ν' αφιερώσω
όλο το κομμάτι αυτό
εξαιρετικά σε σένα!

Για τη φωνή σου μόνο ζω
με ηρεμεί την αγαπώ
για τη φωνή σου μόνο ζω
δώσε ρυθμό και τραγουδώ!

ΝΑ ΜΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑΣ

Υποκλίνομαι στη μουσική σου
κάθε που βγαίνεις στη σκηνή
να σ' ακούω θέλω μόνο
είσαι ήρωας στο δρόμο

Είναι η Ελένη που φωνάζεις
και σ' ακούω από δω
και στη φλόγα που ανάβεις
κι εγώ τραγουδώ!

Υποκλίνομαι στο όνειρο σου
πετραδάκια όταν μετράς
χάνομαι να σε κοιτάζω
είσαι εκείνος που θαυμάζω

Είναι η Ελένη που φωνάζεις
και σ' ακούω από δω
και στη φλόγα που ανάβεις
κι εγώ τραγουδώ!

Να μου τραγουδάς για πάντα
και μη σταματάς
ότι θέλω από σένα..
να μου τραγουδάς...

ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΓΡΙΑ

Τι γυρεύεις τα βράδια σε μαγαζιά ξεχασμένα
όπου παίζουν στα ζάρια της αγάπης τα φιλιά
τα πετάν στα σκουπίδια μετά!

Ότι όνειρα έκανα ήταν απ' την αρχή σπασμένα
μία θάλασσα άγρια της ψυχής μου το αίμα
ότι όνειρα έκανα πήγαν χαμένα.

Το παράθυρο έκλεισες... το λουλούδι το διέλυσες
και το φως μαρτυρούσε την καρδιά μου πως έσκισες.

Ότι όνειρα έκανα ήταν απ' την αρχή σπασμένα
μία θάλασσα άγρια της ψυχής μου το αίμα
ότι όνειρα έκανα πήγαν χαμένα.

S.O.S. ΑΝΘΡΩΠΙΑ!

Θα σας πω μια ιστορία
πως οι κάποιοι δυνατοί
κάνανε τη γη μας βόμβα
έτοιμη να εκραγεί

S.O.S. μία κραυγή
για ότι γίνεται στη γη
S.O.S. μία κραυγή!

Μία σκέψη τριγυρίζει
μέρα νύχτα στο μυαλό
πως ο κόσμος μας γκρεμίζει
και μας λένε για καλό

S.O.S. μία κραυγή
για ότι γίνεται στη γη
S.O.S. μία κραυγή!

Σκύβουμε όλοι το κεφάλι
στα παμφάγα που χτυπούν
θά 'ναι για κακό και πάλι
για πολέμους θα μας πουν.


S.O.S. μία κραυγή
για ότι γίνεται στη γη
S.O.S. μία κραυγή!


Πουν τα χρώματα της φύσης
που η τόση ομορφιά
πως θα φύγει αυτή η μανία
που ονομάζουμε ανθρωπιά;
Α Ν Θ Ρ Ω Π Ι Α ;
S.O.S. ανθρωπιά!

ΣΕ ΞΕΧΑΣΑ

Ότι μου θύμιζε εσένα έσβησα!
Και τη φωτογραφία σου τη μία έσκισα!
Τα μάτια σου δε θέλω να θυμάμαι με παγώνουν
ούτε τα χείλη σου που στο φιλί παραδινόμουν.

Σε ξέχασα, σε ξέχασα σου λέω
και την καρδιά μου δεν ορίζεις λέω.
Ότι ήσουνα αγέρας θέλω να πιστέψω
να ξεγελάω την αγάπη δε θα αντέξω.

Ότι μου έλεγες ήταν κλεμμένο
δεν ήταν για μένα ειπωμένο!
Τα χάδια σου τα ίδια όπως τις άλλες και πληγώναν
οι νύχτες μας κοινές τα όνειρά μου σκοτώναν.


Σε ξέχασα, σε ξέχασα σου λέω
και την καρδιά μου δεν ορίζεις λέω.
Ότι ήσουνα αγέρας θέλω να πιστέψω
να ξεγελάω την αγάπη δε θα αντέξω.

ΕΣΥ ΖΩΗ!

Αν ήσουνα λουλούδι
θα ήμουνα η βροχή να δροσιστείς
αν ήσουνα βροχή
θα ήμουνα το σύννεφο που κατοικείς!

Εσύ μου άνοιξες το δρόμο
εσύ μου έδιωξες τον πόνο
εσύ εσύ μονάχα εσύ
εσύ που ήσουν η ζωή
μες τη δική μου τη ζωή!

Αν έχανες τον προορισμό
θά μουν αστέρι λαμπερό
αν ήσουνα το αστέρι
θα ήμουνα το φως σου εγώ!

ΑΔΙΚΙΑ

Μόλις ήρθες στη ζωή χάθηκες σαν χελιδόνι
πρίν προλάβει να φανεί το χαμόγελο παγώνει.

Θεέ μου είναι αδικία, μία τόση δα ψυχή
μόλις πάτησε στη γη
χάθηκε σαν οπτασία
Θεέ μου είναι αμαρτία!

Μόλις σ' έπιασα απ' το χέρι έσβησες μικρό μου αστέρι
πριν ανθίσεις ανεμώνα, κάηκες απ' το χειμώνα.

Θεέ μου είναι αδικία, μία τόση δα ψυχή
μόλις πάτησε στη γη
χάθηκε σαν οπτασία
Θεέ μου είναι αμαρτία!

Μόλις πάτησες στη γη χάθηκες σα μελωδία
πριν μιλήσεις, πριν γελάσεις
πριν πορεία να χαράξεις!
Χάθηκες κι ειν' αδικία...

ΜΙΚΡΕΣ ΑΓΑΠΕΣ

Όχι πως ήθελα πολλά, μόνο μικρές αγάπες
να δείχνουνε τα χάδια σου του έρωτα τις στράτες.

Το δρόμο για την αρετή
δεν παίρνω αν δεν είσαι εκεί
να με κρατάς να σε κοιτώ
να μ' αγαπάς να σ' αγαπώ!!

Το καλοκαίρι της καρδιάς είναι πολύ μακρυά για μας
τα χελιδόνια φύγανε σ' άλλες πατρίδες πήγανε.


Το δρόμο για την αρετή
δεν παίρνω αν δεν είσαι εκεί
να με κρατάς να σε κοιτώ
να μ' αγαπάς να σ' αγαπωώ!

Όχι πως ήθελα πολλά, μόνο μικρές αγάπες
μα είδα μες τα μάτια σου πως τρέφω αυταπάτες!

'92

Ήταν Αύγουστος θυμάμαι
ήταν το '92, το φεγγάρι ήταν γεμάτο
μοναχά για μας τους δύο

Η σκηνή σαν χθες μπροστά μου
τώρα ακούω και την καρδιά μου
και δε θα κρυφτώ ξανά
όχι απ' τα όνειρα αυτά!
Τώρα βλέπω καθαρά
είναι ο χρόνος με κοιτάζει
και γελά ειρωνικά, τώρα βλέπω καθαρά...
μα ποιος νοιάζεται γι' αυτά.

Πάλι Αύγουστο σε είδα
ίδια μέρα άλλη χρονιά, οι φιγούρες μας αλλάξαν
και οι σκέψεις με ταράξαν.


Η σκηνή σαν χθες μπροστά μου
τώρα ακούω και την καρδιά μου
και δε θα κρυφτώ ξανά
όχι απ' τα όνειρα αυτά!
Τώρα βλέπω καθαρά
είναι ο χρόνος με κοιτάζει
και γελά ειρωνικά, τώρα βλέπω καθαρά...
μα ποιός νοιάζεται γι' αυτά.

Σ' αγαπούσα τελικά...
μα ποιός νοιάζεται γι' αυτά!

Κυριακή 22 Ιανουαρίου 2012

ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ

Στην ουσία δεν υπήρξε τίποτα με μας τους δυο
τίποτα να μαρτυράει το μεγάλο μυστικό!

Όλα ήταν μία φλόγα, σίγουρα ξεχωριστή
κι όπως πάντα στη ζωή μας δύο δρόμοι χωριστοί
πάντα ήταν χωριστοί κι όταν ήμασταν μαζί.

Στην ουσία ήταν όλα μόνο μέσα στο μυαλό μου
και ο πόθος κι η αγάπη μόνο μες το όνειρό μου.

Κι αν μιλώ μόνο για μένα δεν είν' εγωιστικό
μα πραγματικά δεν ξέρω τι είμαι για σένα εγώ
αν ισχύει και για σένα αυτό....
Θεέ μου πόσο σ' αγαπώ!
χωρίς να σ' έχω αγγίξει ποτέ στην ουσία
Θεέ μου πόσο σ' αγαπώ!

Ναι μπορείς ν' αγαπήσεις
χωρίς ποτέ το όνειρό σου ν' ακουμπήσεις
ναι μπορείς να αγαπήσεις
χωρίς ποτέ μια νύχτα με τ' όνειρό σου να ζήσεις
ναι μπορείς να αγαπήσεις στην ουσία!

Η ΦΥΓΗ ΤΟΥ ΜΟΡΦΕΑ

Με του Μορφέα τη φυγή
έχω μια απόλαυση κρυφή,
δε θα το μάθει άλλος κανείς...
μα ούτε κι εμείς...

Σ' άλλη διάσταση αν βρεθούμε
μόνο εκεί θα ξεχαστούμε
δε θα υπάρχει λογική, μόνο καρδιά,
μόνο ψυχή... και θα αφεθούμε
είναι η δική μου φυλακή, μα μου αρκεί.

Αφού κοιτάζω τη μορφή σου
η πιο αγαπημένη μου σκηνή
ας είναι μόνο ονειρική...
είναι η δική μου φυλακή, μα μου αρκεί.

Ταξιδεύω στο μυαλό μου,
χάνομαι στο όνειρό μου
κι αν μείνω πάντα εκεί...
κάποιοι θα με πουν τρελή!
Μα  τι ξέρουνε αυτοί...

ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ



Δε με νοιάζει αν θα' ναι μοιραίο
δε με νοιάζει αν θα 'ναι τυχαίο
ένα πράγμα ζητώ, στην αγκαλιά σου
μια στιγμή να βρεθώ, έτσι για λίγο να χαθώ.

Δε με νοιάζει αν θα βρέχει
δε με νοιάζει αν θα φυσά
να σ' έχω  μόνο μια μικρή φορά
να σ' έχω δικό μου κι ας πεθάνω μετά
δε με νοιάζει, δε με νοιάζει πια!

Δε με νοιάζει αν θα 'ναι στημένο
από σένα από μένα ή απ' το Θεό
δε με νοιάζει στα αλήθεια
μόνο να σου πω σ’ αγαπώ
να ξέρεις δεν έπαψα ούτε μισό λεπτό.

Δε με νοιάζει αν θα φύγεις μετά
δεν με νοιάζει αν τα ξέρεις αυτά
με νοιάζει να μάθω αν υπήρχε φωτιά
ή το μόνο που καίγεται είναι η δική μου καρδιά... τελικά...

Δε με νοιάζει ο πόνος συνήθισα πια
κάθε βράδυ σε σκέφτομαι κι η νύχτα δεν περνά
δε με νοιάζει καρδιά μου ο χρόνος... σταμάτησε πια!