Τρίτη 3 Ιανουαρίου 2012

ΑΠΩΘΗΜΕΝΑ

Η δική μας ιστορία άρχισε σε μια πλατεία
κοιταχτήκαμε στα μάτια κι ήταν μόνο η αρχή
ήταν '92 κι είναι τώρα...
Της ζωής μου το άπιαστο
της ζωής μου η σιωπή
με μαγνήτισε η μορφή σου... όμως μείναμε εκεί!

Θέλησα να σου μιλήσω,  μα δε βγαίνανε τα λόγια
θέλησα να 'ρθω κοντά σου,  μα κολλήσανε τα πόδια
κι έμειναν απωθημένα τόσα όνειρα χαμένα
κι έμειναν απωθημένα που εμείς δε γίναμε ένα.

Της ζωής μου το αστέρι
της ζωής μου μυστικό
πρίν το θάνατο όταν φτάσω... πάλι εσένα θα σκεφτώ!


Θέλησα να σου μιλήσω,  μα δε βγαίνανε τα λόγια
θέλησα να 'ρθω κοντά σου,  μα κολλήσανε τα πόδια
κι έμειναν απωθημένα τόσα όνειρα χαμένα
κι έμειναν απωθημένα που εμείς δε γίναμε ένα.

Θα 'χω πάντα την ελπίδα πριν με πάρει ο Θεός
πριν την τελευταία ανάσα, λίγο...λίγο να σε δω...
να σε δω μέσα στα μάτια κι επιτέλους να σου πω...
να σου πως σ' αγαπούσα και δεν τόλμησα όσο ζούσα...
να σου πω πως σ' αγαπώ! και ας φύγω ας χαθώ!!!!

ΜΟΝΟ αυτό θέλω να ξέρεις της καρδιάς μου μυστικό
κι ας μη γίναμε εμείς ένα για αγάπη σου μιλώ!
Ίσως ναν πιο δυνατή γιατί άντεξε στο χρόνο
ίσως,  ίσως,  τι να πω... ίσως μα ΣΕ ΑΓΑΠΩ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου